29 Juni 2015 zou een gewone maandag zijn, zoals vele andere. Milan en Anna naar school, Papa naar kantoor en mama en Nathan lekker thuis. Mama is nog 5 weken verwijderd van "haar verlossing". De laatste loodjes wegen nu erg zwaar, de weersvoorspellingen zijn niet gunstig voor mama. Er komt een hittegolf aan. Nog voordat Papa naar zijn werk gaat doet ze nog even snel een boodschapje bij de supermarkt. Alles lijkt normaal, maar daar kwam snel verandering in. Bij het neerzetten van de fiets voel mama letterlijk nattigheid. Ze denk aan iets anders maar wanneer ze enorm veel bloed ziet, slaat de paniek toe. Ze bonkt hard op het raam, papa reageert een beetje laks, en denkt 'verdorie je hebt toch een sleutel'. Het bonken stopt niet....Papa gaat toch maar even polshoogte nemen... Mama staat in de opening van de deur met nu een plas bloed onder haar en duikt snel de wc in. Papa belt na enige aarzeling 112 en binnen 15 minuten staat er een ambulance voor de deur. Mama gaat mee naar het zieken huis en papa vraagt of buurvrouw Wil even op Nathan wil passen. Onderweg in de auto belt papa gauw naar Opa en Oma, of zij in ons huis willen gaan zitten om de kinderen op te vangen. Met enige angst en beven komt papa aan in het ziekenhuis en slaakt een zucht van verlichting als hij de ziekenhuis kamerdeur openslaat. Luid en duidelijk herkent hij een heel prettig geluid. Het hartje van een baby via een echo apparaat.
Na enig overleg met gynaecoloog en overige specialisten, gaan we ons opmaken voor kneizersnee nummer 3. Binnen "no time" ligt mama op de O.K., en is papa voorzien van een pak.
Om 12:03 verschijn ik voor het eerst ten tonele. 5 weken te vroeg, maar blijkbaar kerngezond. Ik word snel meegenomen naar de kinderarts en na een kort, maar gedetailleerd onderzoek, mag ik heel even met mama kroelen.
Dan mag ik met papa mee naar de kinderafdeling waar ik gewogen word. 2650 is mijn gewicht. Gelukkig is mama ook snel ter plaatse om met mij te kroelen.
Opa en Oma kwamen die middag ook, maar tevergeefs. Zonder papa of mama mag ik geen bezoek ontvangen. En omdat papa er niet was en mama niet mocht konden ze mij nog niet ontmoeten. Mijn grote broers en zus kwamen die middag met papa voor het eerst met mij kennismaken. Dat was wel even wennen,
Mijn tante Gerda was er ook snel met mijn grote nicht Sabrina. Mijn eerste trainingspak heb ik van haar gekregen !!